Dag 17 naar bos ergens bij Lyngdal

Vanochtend heerlijk relaxed gedaan en om 09:30 een ontbijtje met eitje genuttigd in het camping restaurant. De Nederlandse uitbaters waren wederom heel vriendelijk echter niet geheel voorbereid op de grote toestroom van mensen. Het gevraagde roerei werd een gekookt ei. Waarom is me nog steeds niet helder, want volgens de Michelin gids is van een rauw ei heden ten dage in combinatie met een kooktoestel en een pannetje een roerei te ontwikkelen. Desalniettemin was het toch lekker met deze keer geen droog brood. Remy heeft ondertussen nog een nieuwe vriend gemaakt. Hij kan dat.

We hebben Tomtom gevraagd ons richting Kristiansand te brengen via de meest kronkelige route die het vernuftige apparaatje maar kon vinden. Uiteindelijk zijn we op het alternatief van de Amerikaanse route 66 terecht gekomen: de route 44. Een wonderschone route met mooie bochten, dalen en bergjes.

De oooh’ en de aaaaah’s en de wow’s zijn een beetje naar de achtergrond verdwenen omdat we al zoveel moois gezien hebben. Hierdoor een zeer beperkt aantal foto’s, maar eigenlijk is het niet minder mooi. De meertjes en de bossen nodigden ons uit tot wild kamperen. We hebben rustig aan gedaan, maar toch een tentje opgezet ergens heel diep het bos in (500 meter..)

Ze hebben zelfs een steigertje voor ons aangelegd.

maaaaar de avond is niet voorbij. Remy heeft Dietmar gesmeekt om ook in het water te gaan. Met lood in de schoenen (bij wijze van spreke, want dat zou niet handig zijn op dat specifieke moment) zijn we een stukje gaan zwemmen. Kkkkoud.