Dag 20 naar Ottersberg

In de regen wakker geworden. En geen gewone regen, maar natte.

We hebben alles een bietje vochtig ingepakt en vertrokken richting Bremen over de autoweg. Nog geen half uur later trad er weer hetzelfde probleempje op met d’n Harley van ozze Remy. Hij viel wederom stil. De Harley dus. Remy heeft nog ff gesleuteld en we konden weer verder. 2 km en 128 meter om precies te zijn. Onder een mooi viaduct op de E30 moesten we dan toch stoppen. 

Remy heeft alle anti-godsdienstige verklaringen losgelaten op zijn winterhandschoenen, want die gingen zo soepel uit. De ANWB gebeld en na enige pijn en moeite hebben we onze locatie met hen kunnen delen. Het bericht was dat  er een monteur zou komen of een berger. Dus als het een monteur zou zijn en die het (naar alle verwachting) niet zou kunnen fixen dan moest alsnog de berger komen. Minimale wachttijd 2 uur en dan… in goed overleg en pijn in het hart zijn de wegen gaan scheiden (de clou komt nog…rustig..rustig). Dietmar is richting Duitsland gereden met een slakkegangetje. Remy werd buiten verwachting al binnen een uur opgehaald

en naar een Harley dealer gereden die ook weer in de buurt is gezeten. Via de app tijdens de tussenstop

is er contact geweest en een kleine 3 uur later bleek de motor gefixed te zijn, met een welgemeende ‘succes!’ ermee. Dietmar was toen in Bremen en is naar de dichtstbijzijnde camping gereden. Tentje opgezet, lekker laten drogen. De melkflessen vitamine D gegeven

en een poging tot middagdutje gedaan. Om 17:30 was Remy er ook, helaas iets later door file.

Tentje opgezet en ff laten drogen. Fietsjes in de stalling geplaatst.

En we hebben zojuist wederom een romantisch adventure zakjes diner afgerond. Nog even nagenieten van deze enerverende dag.

En omdat het de laatste avond is van deze geweldige reis is Remy nog snel ff naar de winkel gesjeesd voor een zakje chips.

en ook nog tijd gehad voor een mooi fotoke.